Τα 5 γνωστά βασικά στοιχεία του Hip Hop

Τα 5 γνωστά βασικά στοιχεία του Hip Hop, MCing (rapping), DJing, Graffiti, b-boying και "Building", θα μας περιμένουν στο Fuzz Club την ερχόμενη Κυριακή 23 Νοεμβρίου, σε μία μεγάλη συμπαραγωγή της Show What, της Άνωσης και της Durant.

Ανάμεσα στους πολλούς καλλιτέχνες που θα εμφανιστούν και θα συνεργαστούν στη σκηνή του Fuzz για σχεδόν τέσσερεις ώρες, είναι ο σπουδαίος DJ Muggs των Cypress Hill, o Mixmaster Mike, dj και συνεργάτης των Beastie Boys και ένας από τους σημαντικότερους scratch djs της εποχής μας (σημ. Διαβάστε την Παρασκευή την συνέντευξη που μας παραχώρησε!), ο Rhazel, o ίσως γνωστότερος και καλύτερος beatboxer, o οποίος μας είχε αφήσει άφωνους με τις ικανότητές του την πρώτη φορά που τον απολαύσαμε στην Αθήνα, στο AN Club μαζί με τον Mike Patton και ο DJ JS-1 του Rocksteady Crew, βασικός συνεργάτης και dj του Rahzel.

Όλα αυτά με την συνοδεία πολλών visuals και videos πάνω στη κουλτούρα της hip hop σκηνή όπως υπόσχονται οι διοργανωτές.

Οι πόρτες στο Fuzz θα ανοίξουν στις 20:30 με τα εισιτήρια να προπωλούνται στα παρακάτω σημεία προς 25 ευρώ. Στην είσοδο του Fuzz την Κυριακή θα κοστίζουν 28 ευρώ.

Σημεία προπώλησης:
Ticket House: Πανεπιστημίου 42 (Εντός Στοάς), Τηλ: 210 3608366, ΔE-ΠA 10:30-18:30, ΣAB: 10:30-16:00
Public: Καραγεώργη Σερβίας 1, Πλατεία Συντάγματος (Τηλ: 2103246210, ΔΕ-ΠΑ 09.00-21.00, ΣΑΒ 09.00-20.00)
TicketPro: www.ticketpro.gr

---

Ακολουθούν, για προετοιμασία και μελέτη, μικρά βιογραφικά των καλλιτεχνών..

DJ MUGGS
(Los Angeles / Cypress Hill, Soul Assassins)

O DJ Muggs (Lawrence Muggerud) από το Λος Αντζελες (γεννημένος στη Νέα Υόρκη με Ιταλικές και Νορβηγικές ρίζες) είναι ένας παραγωγός και DJ που έχει συνδέσει το όνομά του με τη δημιουργία θρυλικών hip hop συγκροτημάτων και projects όπως οι Cypress Hill και Soul Assassins (ένα πολυσυλλεκτικό crew με εκλεκτά μέλη όπως La Coka Nostra, Estevan Oriol και Mr. Cartoon, Cypress Hill φυσικά, Alchemist, Everlast και Danny Boy, Sick Jacken κ.α.) και έχει βάλει το χεράκι του σε κλασικά άλμπουμ όπως Black Sunday και Temples of Boom (Cypress Hill), Jump Around (House of Pain), Which Doobie You Be (Funkdoobiest) κ.α.

Οι συνεργασίες του είναι επίσης άκρως εντυπωσιακές. Από κοινά άλμπουμ με τον Tricky και GZA (Wu-Tang Clan), συνεργασίες με Pearl Jam, Sonic Youth και Zach De La Rocha (Rage Against the Machine), παραγωγές σε Ice Cube, Xzibit και Dr. Dre και κομμάτια σε soundtrack ταινιών όπως "Colors", "Friday", "Judgment Night", "Training Day" και "Bad Boys".

Πέραν των προσωπικών του παραγωγών (με δικό του studio στο Λος Aντζελες, τα S.A. Studios) μην ξεχνάμε ότι είναι και ένας από τους καλύτερους DJs εκεί έξω με πρωτιές σε D.M.C. διαγωνισμούς.

MIX MASTER MIKE
(San Francisco / The Beastie Boys, Invisible Scratch Picklz)

O Mix Master Mike από το Σαν Φρανσίσκο είναι ο σημαντικότερος scratch καλλιτέχνης της εποχής μας και ένας από τους ανθρώπους που ανέδειξαν το turntable σε μουσικό όργανο, κερδίζοντας μάλιστα το Lifetime Achievement βραβείο από τον International Turntablist Federation. Το όνομά του είναι συνώνυμο του scratching και της μουσικής hip hop, ένας από τους πρωτοπόρους του είδους που έχει κερδίσει πρωτιές σε άπειρους battle και διεθνής DJ διαγωνισμούς (DMC) που δεν είχε νόημα να συνεχίσει να παίρνει μέρος μετά από κάποιο σημείο.

Το 1994 μαζί με το πουλέν του, DJ Q-Bert (ο Q-Bert ξεκίνησε το DJ-ing αφού εντυπωσιάστηκε βλέποντας τον Mike να σκρατσάρει) και τους Apollo, D-Styles και Shortkut, δημιούργησε ένα από τα πιο εμπνευσμένα και γνωστά turntable crews, τους Invisible Scratch Picklz, με τεράστια επιτυχία και επιρροή στους νέους καλλιτέχνες.

Το ίδιο διάστημα οι Beastie Boys εντυπωσιάζονται εξίσου με τις τεχνικές και παραγωγή του Mixmaster Mike (με ξεκίνημα αρκετά κομμάτια στο Hello Nasty), που από τότε, στα μέσα των 90s, έχει γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της μπάντας και ο επίσημος DJ τους σε όλες τις περιοδείες μέχρι σήμερα.

Οι προσωπικές του, επίσης, δουλειές ("Bangzilla", "Eye of the Cyclops", "Spin Cycle", "Anti-Theft Device" κ.α.) ανήκουν στο πάνθεον της hip hop μουσικής, όπως και οι δουλειές του για τον κινηματογράφο, την τηλεόραση ακόμα και τα video games.

RAHZEL
(New York / The Roots)

O Rahzel ή αλλιώς Rahzel M. Brown, επίσης γνωστός σαν "Godfather of Noyze", είναι μουσικός και beatboxer, μέλος του εκλεκτικού hip hop γκρουπ, The Roots. Είναι ο άνθρωπος που επαναπροσδιόρισε τον όρο beatboxing και τον ανέβασε σε άλλα επίπεδα, ένας πραγματικός "vocal percussionist" και αληθινός βιρτουόζος.

Οι επιρροές του προέρχονται από καλλιτέχνες όπως οι Biz Markie, Doug E. Fresh, Buffy των Fat Boys, Bobby McFerrin και Al Jarreau καθώς και η ίδια η Νέα Υόρκη όπου μεγάλωσε. Ο Rahim των θρυλικών Furious Five ήταν ο μεγαλύτερος ξάδελφος του και αυτό έκανε τον μικρό τότε Rahzel να τον ακολουθεί σε όλα τα hip hop shows της μοναδικής εκείνης εποχής, να βλέπει τον Grandmaster Flash στα πρώτα του show και λίγο αργότερα να γίνεται roadie στους Ultramagnetic MC's.

Τα δύο σόλο άλμπουμ που έχει κυκλοφορήσει, Make the Music 2000 (με συμμετοχές από Pete Rock, Brandford Marsalis, Me'Shell N'Degeocello, A Tribe Called Quest κ.α.) και Rahzel's Greatest Knockouts (με συμμετοχές από RZA, Slick Rick, Cee-Lo κ.α.), είναι μοναδικά στο είδος τους, δηλαδή το πέμπτο στοιχείο της hip hop κουλτούρας και τι μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος με μόνο όπλο, τη φωνή του.

Τη φωνή του την έχει δανείσει και σε άλλες σημαντικές συνεργασίες όπως στο album Medulla της Bjork αλλά και στο δίδυμο Rahzel με Mike Patton (Faith No More, Fantomas) που τους είχαμε δει και στην Ελλάδα πριν μερικά χρόνια σε μία sold out συναυλία, αλλά και σαν μέλος της Peeping Tom live μπάντας επίσης του Mike Patton.

Όπως γράφει και το περιοδικό Source, "Το όραμα του Rahzel με τον ήχο είναι πολύχρωμο και πολυδιάστατο. Αυτός είναι ένα κίνημα από μόνος του, μία γέφυρα που ενώνει μαζί όλες τις τάσεις της Hip Hop".

DJ JS-1
(New York / Rock Steady Crew)

Στενός συνεργάτης του Razhel και ο επίσημος DJ του τα τελευταία χρόνια, ο Νεοϋορκέζος DJ JS-1 είναι από μόνος του μια σημαντική μουσική οντότητα με πολλές προσωπικές κυκλοφορίες και συνεργασίες (Jedi Mind Tricks, KRS-1, Masta Ace, Big Daddy Kane, Dilated Peoples, Common, Ill Bill). Έχει περιοδεύσει με τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες της hip hop σκηνής (John Legend, De La Soul, Method Man, Redman, Snoop Dogg) και δικαίως θεωρείται σαν ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα της σκηνής. Δεν είναι τυχαίο. Άλλωστε, που η θρυλική b-boy ομάδα 'Rock Steady Crew' τον έκανε επίσημο μέλος της, η μεγαλύτερη τιμή για ένα hip-hopper. Από την άλλη μεριά, ο JS είναι και μια μεγάλη μορφή της graffiti σκηνής, ένας από τους πιο σεβαστούς writers από τα μέσα των 80s μέχρι σήμερα. Τα κομμάτια του είναι πλέον κλασικά και ο ίδιος με αυτή την ιδιότητα έχει εμφανιστεί στα μεγαλύτερα graffiti περιοδικά του κόσμου.

a3izei na to pai3ete

kante klik sto link. apla a3izei
http://s1.gladiatus.gr/game/c.php?uid=72354

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ STEREO MIKE ΣΤΟ http://hiphopmusical.eu

Πότε πρώτο-ξεκίνησες να ασχολείσαι με το Hip Hop; Τι σε τράβηξε σε αυτή την μουσική;
Ήμουν γυμνάσιο και μου άρεσαν συγκροτήματα όπως οι Beastie Boys, Public Enemy, Tribe Called Quest, NWA, De La Soul, House Of Pain και Cypress Hill. Μου άρεσε γενικότερα η "μαύρη" μουσική - blues, soul, funk και jazz - και ο τρόπος που αυτά τα συγκροτήματα σαμπλάρανε τη μουσική τους παράδοση κι έφτιαχναν κάτι καινούριο, αντιδραστικό και φρέσκο. Πάνω απ' όλα μ' είχε μαγέψει αυτή η "μαύρη", πιο χαλαρή κι αυθόρμητη αίσθηση του ρυθμού: το swing-άτο rap, το παχύ μπάσο, το ταμπούρο που αργούσε, οι απόηχοι του funk... Ένα ξόρκι που κρατάει μέχρι σήμερα...
Τα 2 χρόνια που πέρασες στην Αγγλία παίζουν μεγάλο ρόλο στην μουσική σου κουλτούρα;
Είναι σχεδόν 12 τα χρόνια στην Αγγλία, οπότε είναι αναπόφευκτο να μ' έχουν επηρεάσει... Είναι κι η Αγγλία ένα σταυροδρόμιο μουσικών επιρροών, με σημαντικό παρελθόν στη σύγχρονη μουσική ιστορία, ενώ αποτελεί αφετηρία των περισσότερων ευρωπαϊκών μουσικών κινημάτων. Οπότε πολλά πράγματα τα ακούς πρώτα εδώ και αυτό επιταχύνει την απορρόφηση και ικανότητα κρίσης νέων ακουσμάτων. Τέλος, υπάρχει μια κουλτούρα εκτίμησης του ήχου και της ουσίας ενός μουσικού κομματιού, έναντι της μουσικής πολυπλοκότητας (πράγμα που ξεκινάει από το Punk), η οποία έχει προσδιορίσει τις καλλιτεχνικές μου προτεραιότητες, πχ. με ενδιαφέρει περισσότερο η πετυχημένη αφήγηση κι ενορχηστρωτική δομή, παρά η επίδειξη rap ικανοτήτων.
Πολλοί λόγω των σπουδών σου σε θεωρούν ένα επίπεδο πάνω από όλους τους άλλους. Τι ώθηση πιστεύεις πως σου έδωσαν τα πτυχία και η μουσική σου παιδεία στον χώρο του Hip Hop;
Σίγουρα δεν κάνουν οι σπουδές τον μουσικό και δεν πιστεύω σε ταξικές διακρίσεις μεταξύ καλλιτεχνών, αν κι εκτιμώ το καλοπροαίρετο σχόλιο. Ίσως επειδή εργάζομαι και σαν ακαδημαϊκός έχω απομυθοποιήσει το ρόλο της ακαδημίας μέσα στο δημιουργικό πλαίσιο, αν και δεν την υποβιβάζω ή αναιρώ. Εκεί που με βοήθησαν τα πτυχία ήταν στο τεχνικό υπόβαθρο - την παραγωγή - πράγμα που όντως σε ένα επίπεδο "μαθαίνεται". Επίσης η τάση που σου μένει από το πανεπιστήμιο για αντικειμενική ανάλυση βοηθάει στην προσωπική σου κριτική. Τώρα, σε κάθε τομέα είναι η πρακτική ενασχόληση που σε εξελίσσει περισσότερο, οπότε, ναι, ο Dr. Dre για μένα έχει κάθε δικαίωμα να λέγεται δόκτωρας...
Όταν το videoclip από το τραγούδι σου "Η Πόλις" έπαιξε στο ΜΤV EUROPE πως ένιωσες; Πώς ένιωσες που κατάφερες κάτι που κανένας άλλος Έλληνας καλλιτέχνης δεν έχει καταφέρει;
Η αλήθεια είναι πως ο ίδιος δεν το πέτυχα να παίζεται στο ΜΤV EUROPE, απλά με πληροφόρησε ο διευθυντής της Mo' Money Recording$ πως επιτυχώς προστέθηκε στο playlist. Αντικειμενικά, αυτό ήταν μια μεγάλη "ανεξάρτητη" επιτυχία και ένδειξη της ποιότητας παραγωγής και του video αλλά και του κομματιού, οπότε το γεγονός οφείλεται τόσο σε μένα όσο και στον ταλαντούχο σκηνοθέτη Richard Penna (ο οποίος σκηνοθέτησε και τον "Άλλο Μπάμπη" και το "Φεύγω").
Το XLi3h (Εξέλιξη) ήταν από τις καλύτερες δισκογραφικές δουλειές του 2007. Τι κρατάς από αυτό το LP, ποια τα θετικά στοιχεία που αποκόμισες και ποιες οι εμπειρίες που κέρδισες από αυτό το δίσκο;
Καταρχάς ευχαριστώ για το χαρακτηρισμό αυτό του δίσκου... Όπως σε κάθε δημιουργική δουλειά, τα έδωσα όλα, και σε κάθε δημιουργική διαδικασία που δίνεσαι, προοδεύεις. Αυτή είναι η πορεία και ο σκοπός του κάθε καλλιτέχνη, γι' αυτό και του έδωσα αυτό τον τίτλο. Είναι μια συλλογή των αγαπημένων μου κομματιών του τελευταίου 1,5 χρόνου και περιέχει το μεγαλύτερο μέρος των παραγωγικών μου πειραματισμών και των στιχουργικών μου "καθάρσεων" αυτής της περιόδου. Είναι ειλικρινής έκφραση και αυτό για μένα είναι το θετικότερο στοιχείο - είναι από την καρδιά. Είχε πει κάποτε ο David Bowie: "If it comes from an art place, it will always be art", με άλλα λόγια αν οι δημιουργικοί σου λόγοι είναι καλλιτεχνικοί, τότε το αποτέλεσμα πάντα θα είναι τέχνη. Αυτή η δημιουργική ειλικρίνεια είναι η παράμετρος και το ζητούμενο και γι' αυτή τη δουλειά, αλλά και για τα άλλα δύο μέρη της τριλογίας που θ' ακολουθήσουν.
Η συνεργασία με την Ανδριάνα Μπάμπαλη πως προέκυψε;
Ήταν άλλη μια - όπως αποδείχτηκε αργότερα - εύστοχη πρόταση του Mad, στην οποία ήμουν αρχικά αρνητικός, μα όταν άκουσα τη διασκευή του γαλλικού κομματιού από την Ανδριάνα μαγεύτηκα. Έτσι λειτουργώ γενικότερα... Αν κάτι με αγγίξει δε μ' ενδιαφέρουν οι ταμπέλες τύπου "αυτό δεν είναι hip-hop" κτλ. Μου άρεσε τόσο πολύ που πρωτοακούγοντάς το άρχισα το freestyle - κι αυτό είναι πάντα ενδεικτικό του αν θα ραπάρω πάνω σε μια μουσική ή όχι. Στη συνέχεια δοκίμασα ένα δικό μου κομμάτι από πάνω - το "Καρδιά" το οποίο προόριζα έτσι κι αλλιώς για το δίσκο - ώστε να πετύχω τον "mash-up" χαρακτήρα που αρμόζει στις διασκευές των Mad Awards, και κατέληξα να το ξαναπαράγω με τη Stereo-Mike-hip-hop πινελιά, σαμπλάροντας την έκδοση της Ανδριάνας.
Αποκόμισες θετικές εμπειρίες από τις εμφανίσεις σου στα βραβεία του MAD; Θα το ξανάκανες;
Ναι και στις δύο ερωτήσεις... Σαφώς ξέρω την άποψη πολλών οπαδών της μουσικής μας περί τέτοιων διοργανώσεων και εν γνώση μου κινούμαι αντίθετα σε τέτοιες αντιλήψεις. Θέλω να με κρίνει ο ακροατής από τη μουσική και τους στίχους μου, όχι από ταμπέλες τύπου "παίρνει μέρος σε mainstream διοργανώσεις ή όχι;" Δεν καταλαβαίνω που είναι η αντίθεση στο να προωθείς τη μουσική σου - μέσα σε αξιοπρεπή πάντα πλαίσια. Και τέτοιο πλαίσιο θεωρώ τη συνεργασία με φωνάρες της ελληνικής σκηνής όπως είναι η Ανδριάνα και η Ελένη Τσαλιγοπούλου. Κι εδώ προσθέτω τις υπόλοιπες θετικές εμπειρίες που αποκόμισα από αυτές τις εμφανίσεις - τη γνωριμία με περεταίρω άτομα από τον χώρο που σέβομαι, όπως τους Stavento και το Μηδενιστή.
Πως έπεισες μια τόσο μεγάλη καλλιτέχνη όπως η Χαρούλα Αλεξίου να εμπιστευθεί το ταλέντο σου και να κάνετε μαζί ένα τραγούδι;
Μια τόσο μεγάλη καλλιτέχνης καταρχάς είναι τόσο ανοιχτόμυαλη ώστε να σου δώσει αυτή την ευκαιρία. Από εκεί και πέρα μιλάς ως στιχουργός προς στιχουργό και ως μουσικός προς μουσικό, οπότε πρέπει το αποτέλεσμα να πείσει. Προσέγγισα το sampling του "Φεύγω" με γνώση του βάρους της ευθύνης απέναντι στη Χαρούλα, τον κύριο Βαρδή και το ελληνικό ακροατήριο, αλλά και με πολλή αγάπη και προσπάθεια για οργανική μίξη του "παλιού" και του "καινούριου". Ήθελα να σεβαστώ και τις δύο κουλτούρες που εκπροσωπεύονται από τους συμμετέχοντες και είμαι χαρούμενος που το αποτέλεσμα κατάφερε να "πείσει".
Ποια θεωρείς ως κορυφαία στιγμή στην καριέρα σου;
Στα πλαίσια της εξέλιξης, κάθε νέα δημιουργική στιγμή είναι και η κορυφαία αφού προσπαθείς να προχωρήσεις πέρα από την προηγούμενη... Δηλαδή κάθε νέο σου κομμάτι είναι κι ένας μεγαλύτερος στόχος - πασχίζεις να γίνει η νέα σου κορυφαία στιγμή. Γι' αυτό και το δεύτερο μέρος της τριλογίας θα λέγεται "ANELIXH" (Ανέλιξη). Τώρα, άκρως συγκινητική και σουρρεαλιστική στιγμή (από αυτές που τσιμπιέσαι να δεις αν ονειρεύεσαι) ήταν η στιγμή που η Χαρούλα Αλεξίου ήρθε στη σκηνή του "Κοίτα τι Έκανες" τραγουδώντας το refrain του "Φεύγω" και βρέθηκα απέναντι της μ' ένα μικρόφωνο στο χέρι να ραπάρω. Αυτό σήμαινε πολλά για μένα και το ελληνικό hip-hop και την ευχαριστώ παντοτινά.
Στο τραγούδι σου ΄΄Εδώ είναι Ελλάδα?΄΄ αναφέρεις ότι ο Nas είχε δίκιο και ότι το hip hop έχει πεθάνει. Πιστεύεις ότι πραγματικά είναι νεκρό; Πιστεύεις ότι το hip hop έχει χάσει την παλιά του αίγλη; Αν ναι, τι φταίει γι αυτό και τι πρέπει να γίνει για να ξανανεβεί;"
Ίσως ο Nas να έχει δίκιο, ίσως να' ναι νεκρό..." Κι αυτό είναι μια αφετηρία για διάλογο, γιατί σίγουρα το hip-hop σε γενικότερα πλαίσια περνάει κρίση. Το αν πεθάνει ή όχι είναι στα χέρια μας, αλλά έχει δωθεί υπερβολική έμφαση στα επιφανειακά του στοιχεία και χάνεται συχνά η ευκαιρία αληθινής έκφρασης. Στιχουργική ειλικρίνεια και μουσικός πειραματισμός είναι δύο από τις λύσεις για την αξιοπρεπή εξέλιξη του είδους. Σίγουρα μουσικά πρέπει να πάει πέρα από τη "λούπα" για να μην μπει το ίδιο σε φαύλο κύκλο. Και στιχουργικά δεν μπορούμε να αναμασάμε παλιά βιώματα ξένων κοινωνιών για πάντα.
Ποιους Έλληνες Ηip Hop καλλιτέχνες σέβεσαι με βάση την δουλειά τους και αυτά που προσφέρουν;
Τους Αρτέμη/Ευθύμη, Ν.Τ.Π., Stavento, Μοίχο24, Κόμη Χ, Pro Sinnerz, Σκιές, Tang Ram, FF.C, Evnus, Incognia, Εισβολέα, Active Member, Ρόδες, Ημισκούμπρια, Βήτα Πεις, Xplicit, Anser, Sparky-T, DJ The Boy και πολλούς ακόμα που σίγουρα έχω ξεχάσει...
Ποια η γνώμη σου για το λεγόμενο battle rap;
Είναι μέρος της hip-hop κληρονομιάς και είναι κάτι σαν αθλητισμός. Το ότι κάνεις πολεμικές τέχνες δε σημαίνει ότι είσαι βίαιος και αντίστοιχα το να "μάχεσαι" λυρικά δε σημαίνει ότι θα πλακωθείς με τους συνεργάτες σου. Εκτός ring πρέπει να είσαι πολιτισμένος και να σφίξεις το χέρι του αντιπάλου σου και το ring μας ως MCs είναι η δισκογραφία ή η σκηνή. Ό,τι γίνεται στο ring, μένει στο ring. Μεγάλο μέρος του παρελθόντος της μουσικής μας στήθηκε σε rap battles, οπότε δεν μπορούμε να το αρνηθούμε. Όμως καλό είναι να υπάρχει και μια δόση χιούμορ σε όλα αυτά αντί για φανατισμούς και βεντέτες - υπάρχει μια τάση στην ελληνική σκήνη να παίρνουμε τα πάντα υπερβολικά σοβαρά.
Ποια η γνώμη σου για τα diss; Πιστεύεις πως είναι θετικό που υπάρχουν;
Εδώ ισχύουν πάλι τα παραπάνω... Όπως και να το κάνουμε είναι ψυχαγωγικό να ακούς τον Jay-Z και το Nas να "παλεύουν" λυρικά και να περιμένεις την τελευταία δισκογραφική απάντηση του ενός ή του άλλου. Αλλά οι δύο τελευταίοι είναι και οι θετικοί εκφραστές της diss κουλτούρας. Σα δύο μποξέρς που στο τέλος της καριέρας τους σεβάστηκαν ο ένας τις ικανότητες του άλλου και δώσαν τα χέρια. Κατα τ' άλλα σαν "αθλητισμός" δεν είναι αρνητικό που υπάρχουν, γιατί ο ανταγωνισμός οξύνει τα skills και ψυχαγωγεί το ακροατήριο.
Ποια είναι τα σχέδια σου για το μέλλον; Σχεδιάζεις κάτι καινούριο;
Όπως είπα και πριν, το XLi3h είναι το πρώτο μέρος μιας τριλογίας, οπότε δεν έχω σταματήσει να γράφω νέα κομμάτια που θα καταλήξουν στα επόμενα album. Αυτό τον καιρό ηχογραφώ και πολλές συμμετοχές για δουλειές συναδέλφων που θα κυκλοφορήσουν σύντομα (η πρώτη απ' αυτές είναι το "Σήμερα το Γιορτάζω" με τους φίλους Stavento). Και βέβαια θα συνεχίσω με πολλά live για να ερμηνεύσω και ζωντανά το XLi3h σε όλη την Ελλάδα (περισσότερες πληροφορίες για τις ζωντανές εμφανίσεις από το www.myspace.com/stereomikepro).
Θέλεις να συμπληρώσεις κάτι;
Ναι, έρχεται και το 2ο video απ' το ΧLi3h για το κομμάτι "Αναγνώριση" με τη συμμετοχή της Reggae Φιλαρμονικής Ορχήστρας, του Λάγνη (από τη Νέα Τάξη Πραγμάτων) και του Μοίχου24, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Συλβέστρου. Watch out for it!


Peace..._________________________________
Ερωτήσεις Αντώνης
Επιμέλεια συνέντευξης Αντώνης-Fox
Special thanks to Snoopy