ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ STEREO MIKE ΣΤΟ http://hiphopmusical.eu

Πότε πρώτο-ξεκίνησες να ασχολείσαι με το Hip Hop; Τι σε τράβηξε σε αυτή την μουσική;
Ήμουν γυμνάσιο και μου άρεσαν συγκροτήματα όπως οι Beastie Boys, Public Enemy, Tribe Called Quest, NWA, De La Soul, House Of Pain και Cypress Hill. Μου άρεσε γενικότερα η "μαύρη" μουσική - blues, soul, funk και jazz - και ο τρόπος που αυτά τα συγκροτήματα σαμπλάρανε τη μουσική τους παράδοση κι έφτιαχναν κάτι καινούριο, αντιδραστικό και φρέσκο. Πάνω απ' όλα μ' είχε μαγέψει αυτή η "μαύρη", πιο χαλαρή κι αυθόρμητη αίσθηση του ρυθμού: το swing-άτο rap, το παχύ μπάσο, το ταμπούρο που αργούσε, οι απόηχοι του funk... Ένα ξόρκι που κρατάει μέχρι σήμερα...
Τα 2 χρόνια που πέρασες στην Αγγλία παίζουν μεγάλο ρόλο στην μουσική σου κουλτούρα;
Είναι σχεδόν 12 τα χρόνια στην Αγγλία, οπότε είναι αναπόφευκτο να μ' έχουν επηρεάσει... Είναι κι η Αγγλία ένα σταυροδρόμιο μουσικών επιρροών, με σημαντικό παρελθόν στη σύγχρονη μουσική ιστορία, ενώ αποτελεί αφετηρία των περισσότερων ευρωπαϊκών μουσικών κινημάτων. Οπότε πολλά πράγματα τα ακούς πρώτα εδώ και αυτό επιταχύνει την απορρόφηση και ικανότητα κρίσης νέων ακουσμάτων. Τέλος, υπάρχει μια κουλτούρα εκτίμησης του ήχου και της ουσίας ενός μουσικού κομματιού, έναντι της μουσικής πολυπλοκότητας (πράγμα που ξεκινάει από το Punk), η οποία έχει προσδιορίσει τις καλλιτεχνικές μου προτεραιότητες, πχ. με ενδιαφέρει περισσότερο η πετυχημένη αφήγηση κι ενορχηστρωτική δομή, παρά η επίδειξη rap ικανοτήτων.
Πολλοί λόγω των σπουδών σου σε θεωρούν ένα επίπεδο πάνω από όλους τους άλλους. Τι ώθηση πιστεύεις πως σου έδωσαν τα πτυχία και η μουσική σου παιδεία στον χώρο του Hip Hop;
Σίγουρα δεν κάνουν οι σπουδές τον μουσικό και δεν πιστεύω σε ταξικές διακρίσεις μεταξύ καλλιτεχνών, αν κι εκτιμώ το καλοπροαίρετο σχόλιο. Ίσως επειδή εργάζομαι και σαν ακαδημαϊκός έχω απομυθοποιήσει το ρόλο της ακαδημίας μέσα στο δημιουργικό πλαίσιο, αν και δεν την υποβιβάζω ή αναιρώ. Εκεί που με βοήθησαν τα πτυχία ήταν στο τεχνικό υπόβαθρο - την παραγωγή - πράγμα που όντως σε ένα επίπεδο "μαθαίνεται". Επίσης η τάση που σου μένει από το πανεπιστήμιο για αντικειμενική ανάλυση βοηθάει στην προσωπική σου κριτική. Τώρα, σε κάθε τομέα είναι η πρακτική ενασχόληση που σε εξελίσσει περισσότερο, οπότε, ναι, ο Dr. Dre για μένα έχει κάθε δικαίωμα να λέγεται δόκτωρας...
Όταν το videoclip από το τραγούδι σου "Η Πόλις" έπαιξε στο ΜΤV EUROPE πως ένιωσες; Πώς ένιωσες που κατάφερες κάτι που κανένας άλλος Έλληνας καλλιτέχνης δεν έχει καταφέρει;
Η αλήθεια είναι πως ο ίδιος δεν το πέτυχα να παίζεται στο ΜΤV EUROPE, απλά με πληροφόρησε ο διευθυντής της Mo' Money Recording$ πως επιτυχώς προστέθηκε στο playlist. Αντικειμενικά, αυτό ήταν μια μεγάλη "ανεξάρτητη" επιτυχία και ένδειξη της ποιότητας παραγωγής και του video αλλά και του κομματιού, οπότε το γεγονός οφείλεται τόσο σε μένα όσο και στον ταλαντούχο σκηνοθέτη Richard Penna (ο οποίος σκηνοθέτησε και τον "Άλλο Μπάμπη" και το "Φεύγω").
Το XLi3h (Εξέλιξη) ήταν από τις καλύτερες δισκογραφικές δουλειές του 2007. Τι κρατάς από αυτό το LP, ποια τα θετικά στοιχεία που αποκόμισες και ποιες οι εμπειρίες που κέρδισες από αυτό το δίσκο;
Καταρχάς ευχαριστώ για το χαρακτηρισμό αυτό του δίσκου... Όπως σε κάθε δημιουργική δουλειά, τα έδωσα όλα, και σε κάθε δημιουργική διαδικασία που δίνεσαι, προοδεύεις. Αυτή είναι η πορεία και ο σκοπός του κάθε καλλιτέχνη, γι' αυτό και του έδωσα αυτό τον τίτλο. Είναι μια συλλογή των αγαπημένων μου κομματιών του τελευταίου 1,5 χρόνου και περιέχει το μεγαλύτερο μέρος των παραγωγικών μου πειραματισμών και των στιχουργικών μου "καθάρσεων" αυτής της περιόδου. Είναι ειλικρινής έκφραση και αυτό για μένα είναι το θετικότερο στοιχείο - είναι από την καρδιά. Είχε πει κάποτε ο David Bowie: "If it comes from an art place, it will always be art", με άλλα λόγια αν οι δημιουργικοί σου λόγοι είναι καλλιτεχνικοί, τότε το αποτέλεσμα πάντα θα είναι τέχνη. Αυτή η δημιουργική ειλικρίνεια είναι η παράμετρος και το ζητούμενο και γι' αυτή τη δουλειά, αλλά και για τα άλλα δύο μέρη της τριλογίας που θ' ακολουθήσουν.
Η συνεργασία με την Ανδριάνα Μπάμπαλη πως προέκυψε;
Ήταν άλλη μια - όπως αποδείχτηκε αργότερα - εύστοχη πρόταση του Mad, στην οποία ήμουν αρχικά αρνητικός, μα όταν άκουσα τη διασκευή του γαλλικού κομματιού από την Ανδριάνα μαγεύτηκα. Έτσι λειτουργώ γενικότερα... Αν κάτι με αγγίξει δε μ' ενδιαφέρουν οι ταμπέλες τύπου "αυτό δεν είναι hip-hop" κτλ. Μου άρεσε τόσο πολύ που πρωτοακούγοντάς το άρχισα το freestyle - κι αυτό είναι πάντα ενδεικτικό του αν θα ραπάρω πάνω σε μια μουσική ή όχι. Στη συνέχεια δοκίμασα ένα δικό μου κομμάτι από πάνω - το "Καρδιά" το οποίο προόριζα έτσι κι αλλιώς για το δίσκο - ώστε να πετύχω τον "mash-up" χαρακτήρα που αρμόζει στις διασκευές των Mad Awards, και κατέληξα να το ξαναπαράγω με τη Stereo-Mike-hip-hop πινελιά, σαμπλάροντας την έκδοση της Ανδριάνας.
Αποκόμισες θετικές εμπειρίες από τις εμφανίσεις σου στα βραβεία του MAD; Θα το ξανάκανες;
Ναι και στις δύο ερωτήσεις... Σαφώς ξέρω την άποψη πολλών οπαδών της μουσικής μας περί τέτοιων διοργανώσεων και εν γνώση μου κινούμαι αντίθετα σε τέτοιες αντιλήψεις. Θέλω να με κρίνει ο ακροατής από τη μουσική και τους στίχους μου, όχι από ταμπέλες τύπου "παίρνει μέρος σε mainstream διοργανώσεις ή όχι;" Δεν καταλαβαίνω που είναι η αντίθεση στο να προωθείς τη μουσική σου - μέσα σε αξιοπρεπή πάντα πλαίσια. Και τέτοιο πλαίσιο θεωρώ τη συνεργασία με φωνάρες της ελληνικής σκηνής όπως είναι η Ανδριάνα και η Ελένη Τσαλιγοπούλου. Κι εδώ προσθέτω τις υπόλοιπες θετικές εμπειρίες που αποκόμισα από αυτές τις εμφανίσεις - τη γνωριμία με περεταίρω άτομα από τον χώρο που σέβομαι, όπως τους Stavento και το Μηδενιστή.
Πως έπεισες μια τόσο μεγάλη καλλιτέχνη όπως η Χαρούλα Αλεξίου να εμπιστευθεί το ταλέντο σου και να κάνετε μαζί ένα τραγούδι;
Μια τόσο μεγάλη καλλιτέχνης καταρχάς είναι τόσο ανοιχτόμυαλη ώστε να σου δώσει αυτή την ευκαιρία. Από εκεί και πέρα μιλάς ως στιχουργός προς στιχουργό και ως μουσικός προς μουσικό, οπότε πρέπει το αποτέλεσμα να πείσει. Προσέγγισα το sampling του "Φεύγω" με γνώση του βάρους της ευθύνης απέναντι στη Χαρούλα, τον κύριο Βαρδή και το ελληνικό ακροατήριο, αλλά και με πολλή αγάπη και προσπάθεια για οργανική μίξη του "παλιού" και του "καινούριου". Ήθελα να σεβαστώ και τις δύο κουλτούρες που εκπροσωπεύονται από τους συμμετέχοντες και είμαι χαρούμενος που το αποτέλεσμα κατάφερε να "πείσει".
Ποια θεωρείς ως κορυφαία στιγμή στην καριέρα σου;
Στα πλαίσια της εξέλιξης, κάθε νέα δημιουργική στιγμή είναι και η κορυφαία αφού προσπαθείς να προχωρήσεις πέρα από την προηγούμενη... Δηλαδή κάθε νέο σου κομμάτι είναι κι ένας μεγαλύτερος στόχος - πασχίζεις να γίνει η νέα σου κορυφαία στιγμή. Γι' αυτό και το δεύτερο μέρος της τριλογίας θα λέγεται "ANELIXH" (Ανέλιξη). Τώρα, άκρως συγκινητική και σουρρεαλιστική στιγμή (από αυτές που τσιμπιέσαι να δεις αν ονειρεύεσαι) ήταν η στιγμή που η Χαρούλα Αλεξίου ήρθε στη σκηνή του "Κοίτα τι Έκανες" τραγουδώντας το refrain του "Φεύγω" και βρέθηκα απέναντι της μ' ένα μικρόφωνο στο χέρι να ραπάρω. Αυτό σήμαινε πολλά για μένα και το ελληνικό hip-hop και την ευχαριστώ παντοτινά.
Στο τραγούδι σου ΄΄Εδώ είναι Ελλάδα?΄΄ αναφέρεις ότι ο Nas είχε δίκιο και ότι το hip hop έχει πεθάνει. Πιστεύεις ότι πραγματικά είναι νεκρό; Πιστεύεις ότι το hip hop έχει χάσει την παλιά του αίγλη; Αν ναι, τι φταίει γι αυτό και τι πρέπει να γίνει για να ξανανεβεί;"
Ίσως ο Nas να έχει δίκιο, ίσως να' ναι νεκρό..." Κι αυτό είναι μια αφετηρία για διάλογο, γιατί σίγουρα το hip-hop σε γενικότερα πλαίσια περνάει κρίση. Το αν πεθάνει ή όχι είναι στα χέρια μας, αλλά έχει δωθεί υπερβολική έμφαση στα επιφανειακά του στοιχεία και χάνεται συχνά η ευκαιρία αληθινής έκφρασης. Στιχουργική ειλικρίνεια και μουσικός πειραματισμός είναι δύο από τις λύσεις για την αξιοπρεπή εξέλιξη του είδους. Σίγουρα μουσικά πρέπει να πάει πέρα από τη "λούπα" για να μην μπει το ίδιο σε φαύλο κύκλο. Και στιχουργικά δεν μπορούμε να αναμασάμε παλιά βιώματα ξένων κοινωνιών για πάντα.
Ποιους Έλληνες Ηip Hop καλλιτέχνες σέβεσαι με βάση την δουλειά τους και αυτά που προσφέρουν;
Τους Αρτέμη/Ευθύμη, Ν.Τ.Π., Stavento, Μοίχο24, Κόμη Χ, Pro Sinnerz, Σκιές, Tang Ram, FF.C, Evnus, Incognia, Εισβολέα, Active Member, Ρόδες, Ημισκούμπρια, Βήτα Πεις, Xplicit, Anser, Sparky-T, DJ The Boy και πολλούς ακόμα που σίγουρα έχω ξεχάσει...
Ποια η γνώμη σου για το λεγόμενο battle rap;
Είναι μέρος της hip-hop κληρονομιάς και είναι κάτι σαν αθλητισμός. Το ότι κάνεις πολεμικές τέχνες δε σημαίνει ότι είσαι βίαιος και αντίστοιχα το να "μάχεσαι" λυρικά δε σημαίνει ότι θα πλακωθείς με τους συνεργάτες σου. Εκτός ring πρέπει να είσαι πολιτισμένος και να σφίξεις το χέρι του αντιπάλου σου και το ring μας ως MCs είναι η δισκογραφία ή η σκηνή. Ό,τι γίνεται στο ring, μένει στο ring. Μεγάλο μέρος του παρελθόντος της μουσικής μας στήθηκε σε rap battles, οπότε δεν μπορούμε να το αρνηθούμε. Όμως καλό είναι να υπάρχει και μια δόση χιούμορ σε όλα αυτά αντί για φανατισμούς και βεντέτες - υπάρχει μια τάση στην ελληνική σκήνη να παίρνουμε τα πάντα υπερβολικά σοβαρά.
Ποια η γνώμη σου για τα diss; Πιστεύεις πως είναι θετικό που υπάρχουν;
Εδώ ισχύουν πάλι τα παραπάνω... Όπως και να το κάνουμε είναι ψυχαγωγικό να ακούς τον Jay-Z και το Nas να "παλεύουν" λυρικά και να περιμένεις την τελευταία δισκογραφική απάντηση του ενός ή του άλλου. Αλλά οι δύο τελευταίοι είναι και οι θετικοί εκφραστές της diss κουλτούρας. Σα δύο μποξέρς που στο τέλος της καριέρας τους σεβάστηκαν ο ένας τις ικανότητες του άλλου και δώσαν τα χέρια. Κατα τ' άλλα σαν "αθλητισμός" δεν είναι αρνητικό που υπάρχουν, γιατί ο ανταγωνισμός οξύνει τα skills και ψυχαγωγεί το ακροατήριο.
Ποια είναι τα σχέδια σου για το μέλλον; Σχεδιάζεις κάτι καινούριο;
Όπως είπα και πριν, το XLi3h είναι το πρώτο μέρος μιας τριλογίας, οπότε δεν έχω σταματήσει να γράφω νέα κομμάτια που θα καταλήξουν στα επόμενα album. Αυτό τον καιρό ηχογραφώ και πολλές συμμετοχές για δουλειές συναδέλφων που θα κυκλοφορήσουν σύντομα (η πρώτη απ' αυτές είναι το "Σήμερα το Γιορτάζω" με τους φίλους Stavento). Και βέβαια θα συνεχίσω με πολλά live για να ερμηνεύσω και ζωντανά το XLi3h σε όλη την Ελλάδα (περισσότερες πληροφορίες για τις ζωντανές εμφανίσεις από το www.myspace.com/stereomikepro).
Θέλεις να συμπληρώσεις κάτι;
Ναι, έρχεται και το 2ο video απ' το ΧLi3h για το κομμάτι "Αναγνώριση" με τη συμμετοχή της Reggae Φιλαρμονικής Ορχήστρας, του Λάγνη (από τη Νέα Τάξη Πραγμάτων) και του Μοίχου24, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Συλβέστρου. Watch out for it!


Peace..._________________________________
Ερωτήσεις Αντώνης
Επιμέλεια συνέντευξης Αντώνης-Fox
Special thanks to Snoopy